بعد با یک نه جوابم می کند /یدالله گودرزی

 

اول از خوبی ، خطابم می کند
بعد با یک “نه ” جوابم می کند !

جُرعه جُرعه جُرعه می بخشد به من
مست می سازَد ، شرابم می کند

خشت خشتِ جان من در دستِ اوست
زیرِ پای خود خرابم می کند

قطره ، قطره ،آبرویم می بَرَد
از خجالت گاه آبم می کند

تا که گیسو می سپارَد دستِ باد
مو به مو دارد عذابم می کند

پرسشی همواره در ذهن ِ من است
می رود یا کامیابم می کند؟!

کاش می دانستم این حوّاصفت
داخلِ آدم حسابم می کند !

باغبانِ کاشیِ روح ِ من است !
می بَرَد قمصر ، گلابم می کند

شب ، حضورِ مبهمِ گیسوی اوست
بر مدارِ شب، شهابم می کند

عاقبت با تابشِ چشمانِ خویش
ذرّه ، ذرّه، آفتابم می کند !

یدالله گودرزی(شهاب)

دوباره صبح، دوباره هوای جنگلِ سبز/یداللَّه گودرزى

عید غدیر(از کتاب تاکهکشان ها ی محمدعلی رضاپور):
سروده¬ی 1 در قالب دوگانی (مثنوی):

آمد ندای وحی که : «یا اَیَّهَا الرَّسول»
اجرای امر کن که رسالت شود قبول

حکمی که کرده¬ام، برسانی به سوی «ناس»
«وَاللهُ یَعصِمُک» ،نشو درگیر این هراس

این حجِّ آخر است کنار رسول نور
ده¬ها هزار آمده در محضرِ حضور

ده¬ها هزار آمده در حَجَّةُ الوِداع
حجّی¬ست با شکوهِ دگر، حجّة الوداع

تاریخ اهل سنّت و شیعه، گواه اوست
قرآن، خودش، بزرگ¬ترین تکیه¬گاه اوست

شد منبری به پا و به پا خاست حضرتش
کامل کند به حکم الهی، رسالتش

«ای مردمان! اگر که رسول خدا، من¬ام
مولایتان ز جانب حق، مصطفی من¬ام

ای مردمان! اگر که شما پیرو من¬اید
باید که دل به امر خداوند بسپرید

گفتند مردمان که: «همه شیعه¬ی توییم
هر آنچه را که امر کنی، پیروی کنیم»

آن¬گه، رسول، دست علی را بلند کرد
پای بهانه¬های بَدان را به بند کرد

«مولایتان علی¬ست چو مولایتان من¬ام
این را به حکم وحی، من ابلاغ می¬کنم

مولایتان علی¬ست اگر اهل طاعت¬اید
خواهان التفات خدا و سعادت¬اید

مولایتان علی¬ست اگر دل سپرده¬اید
راهی اگر به سوی خداوند بُرده¬اید»

دست علی بلند شد و شد امام عشق
ساقیّ عاشقان شد و در دست، جام عشق

آوای «بَخِِِِّّ بَخّنِ» (بَخِّ بَخٍّ) بیعت شنیده شد

پیمان شکن نشو چو علی برگزیده شد

جمعیّتی عظیم و، پیمبر، نگینشان
امروز، کامل است و تمام است دینشان

دین کسی که پیرو مولاست، کامل است
عشق نبیّ و آل نبی، حاصلِ دل است

عشق خداست در دل این شیعیان، عیان
عید غدیر باد مبارک به شیعیان.

محمدعلی رضاپور

بانو! همه ی ترانه ها قربانت یدالله گودرزی

 

بانو! همه ی ترانه ها قربانت

این جان بلا گرفته سرگردانت

چشمان من این دو دربدر می ترسند

از آن دو پلنگ خفته در چشمانت