شب امّا برای من است،
وقتی فکر می‌کنم این‌وقتِ شب مگر چندنفر بیدارند؟
و از میان آنان‌که بیدارند
مگر چندنفر به تو فکر می‌کنند؟
و از میان آنان‌که که بیدارند و به تو فکر می‌کنند،
مگر چندنفر می‌توانند
صبح فردا شماره‌ات را بگیرند
و این‌شعر را برایت بخوانند؟
لیلا کردبچه
هربار به تو فکر می‌کنم
یکی از دکمه‌هایم شل می‌شود
انقراض آغوشم یک‌نسل به تأخیر می‌افتد
و چیزی به نبضم اضافه می‌شود
که در شعرهایم نمی‌گنجد
کافی‌ست تورا به نام بخوانم
تا ببینی لکنت، عاشقانه‌ترینِ لهجه‌هاست
و چگونه لرزش لب‌های من دنیا را به حاشیه می‌بَرد
دوستت دارم
با تمام واژه‌هایی‌که در گلویم گیرکرده‌اند
و تمام هجاهای غمگینی‌که به‌خاطر تو شعر می‌شوند
دوستت دارم با صدای بلند
دوستت دارم با صدای آهسته
دوستت دارم
و خواستن تو جنینی‌ست در من
که نه سقط می‌شود،
نه به دنیا می‌آید.
لیلا کردبچه
