کدام چشم بد آیا ؟ کدام دست شکست؟
دوباره شیشه ی ما را کدام مست شکست؟
هزار تُنگ به هم آمدیم، شد دریا
بلند همت ما را کدام پست شکست؟
همیشه در پس پرده دو چشم پنهان است
چه غم از اینکه در این سو هر آنچه هست شکست؟
چه ساده لوح کسی که به موج پشت کند
به روی باد دری را هر آنکه بست شکست
خلاف منطق معمولتان در این قصه
بت این چنین سرِپا ماند و بت پرست شکست
دل من آینه سان غرق در تجلی بود
به محض اینکه غباری بر او نشست شکست
غلامرضا طریقی
چشمها – پنجره‌های تو – تأمل دارند
فصل پاییز هــم آن منظره‌‌‌ها گل دارند
ابر و باد و مه و خورشید و فلک مطمئنم
همــه در گردش چشــم تــو تعادل دارند!
تا غمت خار گلــو هست، گلــوبند چرا؟
کشته هایت چه نیازی به تجمل دارند؟!
همه جا مرتع گرگ است، به امید که اند
میش هایم کــه تــه چشم تو آغل دارند؟
برگ با ریزش بـی‌وقفه به من می‌گوید:
در زمین خوردن عشاق تسلسل دارند
هر که در عشق سر از قله برآرد هنر است
همـــه تا دامنــــه ی کــــوه تحمــل دارند
مژگان عباسلو
