تهرانِ بی شما، شب و روزش جهنم است
من در نبودتان، سه دهه پیرتر شدم
تبعیدی ام، به اینکه کمی زندگی کنم
با زخم های حک شده بر روی باورم
تاریخِ من، به معجزه بی اعتقاد بود
با چشمتان، به خاک تنم حمله ور شدید
آتش گرفت جانم و با آیه هایتان
باعث شدید، یک شبه ایمان بیاورم
پویا جمشیدی
