پیشانی ات سیاه مبادا به ننگ ها/علیرضا بدیع

پیشانی ات سیاه مبادا به ننگ ها

ای مــاه! ای مراد تمــــام پلنگ ها!

این برکـــه ها  برای تــــو بسیــار کوچک اند

جای تو نیست سینه ی این چشم تنگ ها

آراسته ست ظاهر رنگین کمـــان ولی

چون ابرها حذر کن از این چند رنگ ها

یک روز تو در اوجـی و یک روز دیگری

دنیا دهن کجی ست به الاکلنگ ها

من چند روز پیش دلــی را شکسته ام

من را به رسمیت بشناسید سنگ ها!

 

شاعر : علیرضا بدیع

به تو ای آینه از خسته ترین قاب، سلام/محمدرضا حاج رستم بیگلو

 

به تو ای آینه از خسته ترین قاب، سلام

گل نیلوفــــر خوابیده بــه مرداب ، سلام

ای دو چشم تو دوتا شیخ ابوالعشوه ی ترک

مست قیلوله و لـــم داده بـه محراب ، سلام

آخرین نسل به جامانده ی ترسابچه گان

مــغ هندوی از آتش زده سرخاب، سلام

ای همه روی تو، ابروی تو ازبوی تو مست

چشم آهـــوی تو و خــوی تو نایاب، سلام

مژه در مژه که نه پنجه ی پنجاه پلنگ

پرقــوی سر مویت دم سنجاب، سلام

لف و نشر دو لبت غرق در ایجاز نمک

قدو بالای تـو سرمصدر اطناب، سلام

ای هــم آغوشی ما، دیـــو در آغـوش پری

رقص ماهی بچه در قلعه ای از آب، سلام

بهترین حالت ممکن شدن امر محال

سر بــه گرداب قرار سر نوّاب، سلام

پابه پا شاه و گدا، شاه شما،بنده گدا

مرگ بــــر جمله رعایا و به ارباب سلام

معتکف در دهنت هر چه که دندان طلبه

بــه سخنران زبان ، مرجـع طلاب، سلام

در  گره  خوردگــــی مـــــرز  نگاه  من و تــــو

شمع می گفت به آن گوهر شب تاب، سلام

در بیامیز و نیاویز بـــه آن ابـــــروی کــج

چشم توماهی و ابروی تو قلاب، سلام

چشم اگر دید تـو را سجده ی واجب دارد

پلک می افتد و می گوید در خواب، سلام

 

محمدرضا حاج رستم بیگلو

کابوس من، رویـای تو، یک بی هم آغـوشی/مهیار ارجمند راد

خوابیده ام با گریه هایــم پشت این گوشی

کابوس من، رویـای تو، یک بی هم آغـوشی

خـوابیده ام  از  درد بیـداری  و  تنــــهـایـــــــــــی

از این همه شب، فکر، حسرت، مرگ، خاموشی

از «دوستت دارم ولی...» هایی کـه می گفتی

قولی که یادت هســت و عمــداً می فراموشی

از چشـــم های گـربه ات با گـریــه افتـادم

حالا به این ســوراخ تنهــاییـم می موشی!‏

وقتــــی  تمــام  مـردم  ایـن  شــهـر  روباهند

چشــم تو سـگ دارد ولی در خـواب خرگوشی

خوابیـــده ای آرام در آغـــــــوش تنهــــــاییـت

میلرزم از سرمای آن چشمی که می پوشی

 

مهیار ارجمند راد

حرف های شکرینت، عسلی هست عجیب/ جواد مزنگی

آنچه در چشم تو دیدم، غزلی هست عجیب

حرف های شکرینت، عسلی هست عجیب

 

مدتی هست میان دل من با غم تو

بوسه و ناز و نیاز و بغلی هست عجیب

 

این حکایت که شدم کشته ی زیبایی تو 

حرف تکراری و ضرب المَثلی هست عجیب

 

همه ی دین مرا جادوی چشم تو ربود

چون که در عمق نگاهت، هُبلی هست عجیب

 

خنده در صحنه ی دیدار، به روی لب تو 

گاه بر نقش خدایی بدلی هست عجیب

 

خوش به حالم که به عشق تو نفس هست هنوز

بی تو هر لحظه برایم اجلی هست عجیب

 

جواد مزنگی

دگر دل رفته از دستم. دگر مست¬ام. دگر مست¬ام/محمد علی رضاپور

دگر دل رفته از دستم. دگر مست¬ام. دگر مست¬ام

کجا هستی؟ کجا هستم؟ گمان با دوست پیوستم

من از عشق تو می¬ترسم. بترسان عشق من! ترسم

بده از عشق خود درسم اگرچه همچنان مست¬ام

خداوندا! خداوندا! نگه¬دار این دل شیدا

چه خواهد شد؟ چه خواهد شد؟ نپرس از من که سرمست¬ام


That is a favour of you, sir!/
A magic labour of you, sir!/
Look at the neighbour of you, sir!/
بدم. پیش تو بنشستم
Where are you? In the heart I know/
Again you'll win the heart I know/
You will begin the heart I know/
بده جام جمی، دستم
The love may not be short at all/
There is not a resort at all/
The law? oh, no; The court? at all/
چه غم؟ بر دوست، دل بستم
A deep pool', terrific! I dove/
Or I am a returning dove /
- Who are you, sir? "- I am the love"/
به دست دوست، پا بست¬ام
بده کامی بده جامی، بَرَد هوش و بَرَد خامی

بَرَد این نیستی، یکسر. دهد مستی. کند هستم

اگر زارم، اگر ناب¬ام، اگر بیدار اگر خواب¬ام

تو را خواهم. تو را خواهم. به عشقت جاودان هستم.

 

محمد علی رضاپور

تلفیق دو عطر... زندگی یعنی این/ امید صباغ نو

 

تلفیق دو عطر... زندگی یعنی این

 

لبخند دو چتر... زندگی یعنی این

 

پاییز برای عشق فصل خوبی ست

 

نقطه سر سطر. 

 

زندگی یعنی این!

 

امید صباغ نو

این حرف مانده در دهنم را عوض کنم/علی داوودی

باید کــه لهجـــه کهنـم را عــوض کنم

این حرف مانده در دهنم را عوض کنم

یک صبـــح تازه را بس‍رایم از آفتاب

شمع قدیم سوختنم را عوض کنم

دارم میـان مقبره ها راه مـی روم

شاید هوای زیستنم را عوض کنم

بردار زخــم های مرا مرهمی بیار

بگذار وصله های تنم را عوض کنم

بگذار شاعرانه بمیرم از این سرود

از من مخواه تا کفنم را عوض کنم

من کـــه هنوز خسته باران دیشبم

فرصت بده که پیرهنم را عوض کن

 

علی داوودی

بر هرچـــه آرزو بـــه دلــــم بود سد گذاشت/میثم امانی

دنیا به روی سینه ی من دست رد گذاشت

بر هرچـــه آرزو بـــه دلــــم بود سد گذاشت

مادر دوسیب چید به من داد و گفت:عشق

این را به پای هرکــه فرا می رسد گذاشت

من سیب زرد خاطـره را  گــاز مـــی زدم

او سیب سرخ حادثه را در سبد گذاشت

قبل از تولدم به سه تا نقطه می رسید

امــا بـــه جـــای روز تولد  عدد گذاشت

دنیا شنیده بود کـــه من شعـــر می شوم

ناچار روی سینه ی من دست رد گذاشت

میثم امانی

مثل یک ماهواره ی تنها ، گـــم شدن در مدار یعنی چه../محمد شریف

 

تو که راهی شدی نمی دانی،معنی بی قرار یعنی چه..

مثل یک ماهواره ی تنها ، گـــم شدن در مدار یعنی چه..

حمله ی لشکر غزل دیدی؟،امشب از حس شعر لبریزم

غرق آرامشی نمی فهمــی، لحظه ی انفجار یعنی چه..

می روی سمت یک فراموشی..،چمدانی گرفته ای در دست..

شاعـــری بی قــــرار می فهمد ، سوت تلــخ ِ قطار یعنی چه..

با صدای رسا که می خندی،بنده مسئول خنده ها هستم

بی خیالـــی تو و نمی فهمــی ، شانه ی زیر بار یعنی چه..

دل من را زدی بـــه دریاهــا ، دل دریـــا ندیده ی ترســـو

چشم دریایی ات به من فهماند،آبی بی گدار یعنی چه..

مدتـــی می شود پـــر از دردم، مثل یک سال پیش حال خودت

تو خودت هم که خوب می دانی،قرص..روزی سه بار یعنی چه..

آه!با میله های مواجی، چشم های تو در محاصره است

مژه هایت به من نشان دادند،آسمان در حصار یعنی چه...

محمد شریف

آغازی نو/شمس لنگرودی

روزی نو

آغازی نو

جغرافیای بوسه ی من، کجایی؟

تا در سپیده های تو پهلو گیرم

عطر گل شب بو کجایی؟

دلم می خواهد

چنان بنوشمت که در استخوانم حل شوی

آسمان آب شده در تنگ بلورین من

موجی کف بر لبم

که به اشتیاق تو تا ساحل می دوم

و لب پر زنان به بستر خود می روم

بی آنکه تو را ببینم

روزی تو

آغازی نو

جغرافیای خانه ی من، کجایی؟

 

شمس لنگرودی