چون که مجلس به توپ،ویران شد/محمدعلی رضاپور

_مردم آذری زبان وطن/
در زمان قیام مشروطه/
خون دل ها خریده اندبه جان/
تابماندنظام مشروطه.//

2_چون که مجلس به توپ،ویران شد/
خون دل،همدم دلیران شد/
آمداماندایی از تبریز/
که تسلای قلب ایران شد.//

3_گفت: ایران مان!بمان آزاد/
مابرای تو جان سپر کردیم/
هرچه خواهدشود،پذیراییم/
مابه عشق تو، این خطرکردیم.//


4_شهرتبریز، بد محاصره شد/
چند ماهی بر او شرر می ریخت/
گوشه ای، دردها ورم می کرد/
گوشه ای، پاره ی جگر می ریخت.//

5_مردم شهر،بی غذاماندند/
بازدرحرف خود، بجاماندند/
علف وبرگ و یونجه می خوردند/
عهدبستندو باوفا ماندند.//

6_بعدهایک گروه نابخرد/
جای اندک تشکری، زد نیش/
گفت که: خرشدید.علف خوردید/
خواندشان مضحکه به هر پس و پیش.//

7_وای!شرمنده ام.چه بایدگفت؟!/
بعضی ازما چقدر نادان ایم!/
قدرنیکی نیکمردان را/
این چنین ابلهانه می دانیم.//

8_شهرتبریز! افتخاروطن!/
هرچه گویم،از آن عزیزتری/
شهرتبریز! ای فسانه ی دهر!/
بازهم آمدم که دل ببری.//

محمدعلی رضاپور (مهدی)