ندیدم به ز خاموشی خصالی/سعدی

شیخ عطار:

چو عیسی باش خندان و شکفته

که خر باشد ترشروی و گرفته

 

سعدی: 

نظر کردم به چشم عقل و تدبیر  

ندیدم به ز خاموشی خصالی

نگویم لب ببند و دیده بر دوز 

ولیکن هر مقامی را مقالی

 زمانی بحث و علم و درس و تنزیل 

که باشد نفس انسان را کمالی

زمانی شعر و تاریخ و حکایت 

 که خاطر را بود دفع ملالی

 خدایست آنکه ذات بی مثالش 

نگردد هرگز از حالی به حالی