کسی که توی دلش غم نباشد آدم نیست/جواد منفرد

در این زمانه کسی با وفاتر از غم نیست

کسی که توی دلش غم نباشد آدم نیست

 

به نقشه زل نزن اینقدر ،بی گمان شهری

در آن به زلزله خیزی شانه هایم نیست

 

نمک بپاش که شاید بمیرم از این زخم

نمک بپاش که دیگر امید مرهم نیست

 

تویی که از بغلم رد شدی ،نفهمیدی

که لطف راه فقط در عبور از هم نیست

 

هوای ابری این شهر گرچه معروف است

شبیه اخم تو اما همیشه درهم نیست

 

ببین به لطف تو بی پشت مانده ام ،این است

سزای تکیه نمودن به آنچه محکم نیست

 

جواد منفرد

ببین نبودی و وحشت چه با دلم کرده/جواد منفرد

شبیه اسب درونم دوباره رم کرده

ببین نبودی و وحشت چه با دلم کرده

 

به لطف قوزم و مویی سپید بعد از تو

شدم چو شاخه ی خشکی که برف خم کرده

 

نپرس از تب و لرزم،نگو چه با من کرد

همان که زلزله با خانه های بم کرده

 

شب است و آینه جغدی کشیده است از من

دو چشم بهت زده،صورتی ورم کرده

 

تو نیمه ی من و من جسم جان به لب شده ام

که روح پر تب و تابش به او ستم کرده

 

بیا ببین که چه آشی برای من پخته

همان کسی که برای تو چای دم کرده

 

جواد منفرد