شاعر: عبدالرضا قنبری
روزی که دست هایمان آشتی کنند
و چشم ها یمان سیراب شوند
همه ی جوانمردان را
در کوچه ی تب دار
مهمان می کنم.
روزی که
دست هایمان آشتی کنند
آخرین قطره اشک به وقت وداع را
به تو می بخشم
ونهاد همه ی جمله های عاشقانه را
به نام تو
می گذارم.
روزی که
دست هایمان آشتی کنند
ماه را بر سفره ات
می نهم.
و کودکانه
بوسه
بر پنجره نگاهت
می زنم.
روزی که
دست هایمان
آشتی کنند....
